۲۹مرداد
یه وقت‌هایی هست که حس و حالت رو هیچ‌کسی غیر از خودت نمی‌فهمه. یعنی تو این دنیای به این بزرگی و از بین میلیاردها نفر، احساس میکنی که هیچ‌کسی، مطلقا هیچ‌کسی نیست که حال دلت رو اونطوری که باید بفهمه.
این حس تنهایی خیلی عجیب، ترسناک و در عین حال جالبه به نظرم. اون چیزی که داره درون تو میگذره، منحصر به فرد و فقط و فقط مختص خودته.
آدم تنها به دنیا میاد، تنها زندگی میکنه و تنها هم از دنیا میره. این تنهایی اصلا به معنایی عدم حضور بقیه آدم‌ها تو زندگی نیست. این تنهایی جنسش متفاوته.
دنیا،، ته تهش تک نفره ست؛ همه ی شگفتی ها و معجزه ها از داشتن یک تنهایی باشکوه میان.. اینکه خودتو پذیرفتی و باهاش مهربونی و عیبش رو هم دوست داری،، زیبات میکنه.. پر از صلحت میکنه و اونجاست که جهان و رابطه هاتم عجیب و جذاب میشه